In Aleppo logeren we in hotel Mandaloun. Goed opgeleide jonge mensen staan ons te woord bij de receptie en we krijgen thee aangeboden op de prachtige binnenplaats. Er liggen Arabische kranten op tafel, onder de bank lopen schildpadjes en het water van de grote fontein zorgt voor koelte en ontspanning. Een kleine houten lift met aan alle kanten glas brengt ons naar de galerij op de eerste etage. De kamer heeft houten luiken en kijkt uit op de binnenplaats.In de Souq Bab Antakya kopen we stukken olijfoliezeep en sandalwoodzeep bij een van de zeepsieders.
De Citadel is een groot fort dat op de Unesco Werelderfgoed lijst staat en boven de stad uittorent. Door het donkere poortgebouw loop je over een prachtig geplaveide vloer, die gepolijst is door ontelbare voetstappen, de overblijfselen van het fort in. Je kunt naar de top klimmen net zoals veel Aleppi met hun kinderen. Een jong stel met twee kinderen en een baby van enkele weken in een wit dekentje op de arm van de moeder laat zich op de foto zetten met de Citadel op de achtergrond. Hier en daar is een optrekje voor een hapje en een drankje. Er is ook een soort theater, witte terrasstoelen staan in rijen opgesteld maar een deel ervan is omgerold.
Op het grote plein voor de Citadel zijn grote drukke terrassen met makkelijke stoelen. Groepjes jongeren en gezinnen met kinderen drinken er thee. Iets er bij hebben ze niet maar als je er om vraagt komt een vriend van de ober met een dienblad met noten- en sesamkoeken aangerend. We maken foto 's van modern geklede Syrische meisjes die aan de andere tafeltjes zitten. Als we ook toestemming vragen aan ons gehoofddoekte buurmeisje dat vergenoegd een waterpijp zit te roken, weigert ze vriendelijk maar beslist.
In paleis Shishara gaan we 's avonds naar een klassiek concert door Syrische zangers en kamerorkest die liederen van Duitse componisten brengen. Een vriendelijke agent wijst ons de weg naar de sfeervolle binnenplaats met bomen waar alle plaatsen al bijna bezet zijn. We vinden toch een goed plaatsje en luisteren naar romantische liederen van Schubert. Het publiek, jong en oud applaudisseert beschaafd. Als de laatste noten weerklinken begint de muezzin zijn luide oproep tot gebed. Precies op tijd klaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten